الف - یک نوع آن بیشتر در سنین بالا ، در بیماران قلبی ، عروقی ، روانی و بیماری های مزمن ،افراد چاق و
کسانیکه آب بدنشان کاهش یافته اتفاق می افتد.اما استفاده کنندگان برخی دارو ها (آرام بخش و خواب آور و آنتی
هیستامین و....)
پس از چند روز ماندن در هوای گرم که امکان تهویه مناسب هوای محیط فراهم نباشد به گرما زدگی دچار خواهند
شد.
ب - فعالیتی که بیشتر در سنین پایین تر و در پی فعالیت ها و ورزش های سنگین در آب و هوای گرم و در شرایط
کمبود آب صورت میگیرد.
علائم گرما زدگی:
خستگی ، سردرد ، گرفتگی عضلات ، پوست خشک و داغ ، تهوع، تشنج ، اختلال در ضربان قلب و تکلم ، افت
فشار خون، رنگ پریدگی ، نبض ضعیف، هذیان ، کاهش حجم ادرار و در موراد پیشرفته از دست دادن هوشیاری.
اقدامات ابتدایی برای کمک به فرد گرما زده:
۱ - اورا به مکانی خنک برده و لباسهایش را از تنش در آورید.
۲ - استحمام با آب سرد ممکن است باعث شوک و مرگ بیمار شود بنابراین بهتر است با آبی که دو یا سه درجه
خنک تر از دوای بدن بیمار است اورا خنک کنید.
۳- برای خنک کردن فرد گرما زده ، ملحفه نازک و مرطوبی را روی بدن او بکشید و هر چند دقیقه یکبار ملحفه را مرطوب
کنید تا بدنش به تدریج خنک شود.
۴- باید به فرد گرما زده مایعات خنک داد تا دمای بدنش به حد طبیعی برسد .
۵ - پس ار کمک های اولیه باید مصدوم را به مرکز فوریت های پزشکی رساند.
راه های پیشگیری از گرمازدگی:
۱ - از پوشیدن لباسهای ضخیم در گرما خودداری کنید چون مانع از تبخیر عرق و دفع گرما مبشوند.
۲- بطور کلی باید از فعالیت شدید در آب و هوای گرم و مرطوب اجتناب کرد.
۳ - هنگام فعالیت شدید بدنی باید مایعات فراوان نوشید.
۴ - در صورت اجبار برای عادت کردن بدن به گرما در چنین هوایی فعالیت بدنی را در ۳ تا ۴ هفته افزایش دهید.
۵- در فعالیت های ورزشی گروهی گرمازده شدن یکی از افراد به معنای در خظر بودن دیگران ایت و باید اقدامهای
احتیاطی را برای دیگر افراد در نظر گرفت.
۶ - بیماری های همراه و زمینه سار گرمازدگی باید درمان شوند تا تحمل فرد بالا برود.
۷ - داروهایی را که فرد را مستعد گرما زدگی میکنند یابد با نظر پزشک معالج با داروهای دیگر جایگزین کرد.
نظرات شما عزیزان: